یاس کبود

دل را به نور عشق صفا می دهد نماز           جان را به یاد دوست جلا می دهد نماز

از خارزار شرک اگر بگذری به صدق               باغ تو را ز جلوه صفا میدهد نماز

تا بنگری جمال حقیقت ز معرفت                 سر چشمه ات ز آب بقا می دهد نماز

پای تو را ز قید تعلق رها کند                       دست تورا به دست دعا می دهد نماز

هر دم که سر به سجده ی نماز می نهی           روشندلی ز یاد خدا می دهد نماز

چون بشنوی صلای مؤذن، شتاب کن               کز بارگاه قدس ندا میدهد نماز